ااینجانب حامد سیفی مسئول  وتاسیس کننده هیت با عضلمت عاشقان حضرت ابوالفضل ع شهر هیر می باشم که خدا را شاکرم که در جوانی نوکری حضرت سیدالشهدا ع نصیب بنده حقیر گردید.و امید واریم همه ما مورد عنایت اقا  حضرت صاحب الزمان باشیم

یاحسین مظلوم

مراسم"طشت گذاری"
نماد فراتی که از تشنه لبان کربلا، دریغ شد!
واقعه کربلا و بسته شدن فرات به روی امام حسین (ع)
و یارانشان، و ایثارگری¬ها سقای کربلا (حضرت ابوالفضل علیه السلام) برای رسانیدن آب به تشنگان، و حماسه¬آفرینی
آنانی که با لبانی تشنه، شهد شهادت را نوشیدند، به یقین، قداست و جایگاه والای آب را در فرهنگ شیعیان و به خصوص
ایرانیان، که از دیرباز نیز از جایگاه خاص و معنوی برخورد بوده، عمق و وسعت بسیاری بخشیده است، تا بدانجا که
انعکاس این امر را در جای-جای فرهنگ مردم و بخصوص در شکل¬گیری آداب و رسوم و آئین¬ها شاهد هستیم.

از جمله مراسمی که
می توان در این زمینه، معرفی نمود، رسم "طشت گذاری" یا "طشت گردانی" است که منسوب به اردبیل و شهر هیر  به طور خاص و
مردم آذربایجان به طور عام می¬باشد. " در این آئین، طشت، نماد مشک سقای کربلا، نماد آب، نماد رود و نماد فراتی است
که به روی حسین (ع) و یارانش بسته شد." در اردبیل و شهر هیر  این رسم از 27 ماه ذیحجه آغاز می شود. در گذشته، این مراسم در روز
اول با برگزاری در مسجد جامع، و مسجد اصغریه  شروع می شد و از روزهای بعد، مساجد دیگر نیز به نوبت  مسجد حسینیه پایین  و مسجد حسینیه بالا  و یک روز مانده به محرم طشت گذاری مسجد اکبریه -مسجد عباسیه و مسجد قاسمیه طشت گردانی می میکنند. و  امروزه نیز
این مراسم  در چندین روز با شور و حال خاصی
 برگزار می گردد. به این صورت که دسته هاى زنجیرزنى و سینه زنى با نوحه¬سرایی و نواختن طبل و شیپور و حمل
عَلَم های عزاداری، به یاد تشنگان کربلا، مشکى  ها  در رود خانه ای که نزدیک به مسجد جامع میباشد را پر از آب کرده و آن را به همراه طشت هایى از جنس برنز یا مس که به
طور معمول بر دوش ریش سفیدان هر محله حمل مى شود، به مسجد می برند و بعد از طواف مسجد، طشت ها در جاى مخصوص خود قرار
گرفته و با خواندن دعاى مخصوص طشت¬گذارى، پر از آب می شود. از این طشت ها، بیشتر حاضران و عزاداران، مقداری آب به
عنوان تبرک و جهت برآورده شدن حاجاتشان، برمی-دارند..
در فرهنگ عاشورا در توضیح بیشتر این سنت آمده: مراسم طشت
گذاری، "مراسمی است سنتی که در عزاداری ایام عاشورا و عمدتا در شهرستان اردبیل  و شهر هیر برگزار می‏شود وطشت¬های آب را که
رمزی از "فرات" می باشد در مساجد و حسینیه‏ها می‏آورند. این سنت به تاسی از اقدام سالار شهیدان و یادآور رفتار
جوانمردانه امام حسین (ع) در مقابل سپاه حر می باشد که به روایتی آن حضرت ، در روز 27 ذیحجه‏، آب مشکها را در طشت¬ها
ریخته و تمام لشکر حُر و اسبان آنها را سیراب‏نمودند. "
 این آئین، نوعی بیعت با امام حسین‏«ع‏» ‏و حمایت از عباس‏«ع‏»است.
مردم آب طشت ها را در شیشه‏هایی برای شفا و تبرک برمی‏دارند." التماس دعا حامد سیفی

شعر غمگین ماه محرم

از آن خوشم که شدم نوکر سرای حسین
منم غلام کسی که بود گدای حسین

دو چشم داده خداوند تا که گریه کنم
یکی برای حسن آن یکی برای حسین

یقین که آتش دوزخ حرام گردیده
به جسم آنکه بود یار آشنای حسین

برای بخشش کوه گناه یک راه است
بریز قطره ی اشکی تو در عزای حسین

کبوتر دل عشاق هر شب جمعه
نشسته است روی گنبد طلای حسین

خدا کند که شبی زائر حرم گردیم
و جان دهیم همان شب به کربلای حسین

به گوش جان تو اگر بشنوی هنوز آید
ز زیر نیزه و تیغ و سنان صدای حسین

امام جعفر صادق عليه‌‏السلام: 

خداوند عزوجل به داود پيامبر- كه بر پيامبر ما و خاندانش و بر او درود باد- وحى كرد: اى داود! هرگاه بنده مؤمن من گناهى كند و سپس از آن گناه برگردد و توبه نمايد و به هنگام ياد كردن از آن گناه از من شرم كند، او را بيامرزم و آن گناه را از ياد فرشتگان نگهبان اعمال ببرم و آن را به نيكى بدل كنم.
و از اين كار مرا با كى نيست كه من مهربانترين مهربانانم

«بحار الأنوار؛ج6 ،ص 28 - منتخب ميزان الحكمة،94»

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

آورده اند که: پدری با فرزند خویش که جوان بود، برای دزدی وارد باغی شدند. پدر به قصد چیدن میوه به بالای درختی رفت. فرزندش که جوان با معرفتی بود، صدا زد: پدر! بیا پایین، کسی ما را می بیند!

پدر وحشت کرد و فوراً از درخت پایین آمد. از پسرش پرسید: چه کسی مرا می دید؟!

جوان گفت: کسی از بالای سرت.

پدر نگاهی به بالا انداخت و چیزی ندید. جوان خداشناس گفت: منظورم پروردگار جهان است که ما فوق و محیط بر همه ماست. چگونه است که از نگاه کردن انسانی وحشت می کنی، اما از این که خدا در هر حال تو را می بیند، وحشت نمی کنی؟ این چه ایمانی است؟!

به نقل از: دنیای جوانان، نوشته محمدعلی کریمی نیا

می روی و می بری همراه خود جان مرا

صبـــر کن بابا ببیـن حــال پریشــان مرا

در پی ات اهل حرم آئینه و قرآن به دست

می بری بـا خود دل خیمـه نشـینان مرا

ای عصای پیری ام، داری هلالم می کنی

بعد تو دشـمن ببینـد حــال حیــران مرا

قبل رفتن اندکی پیش دو چشمم راه رو

پر کن از قد رســایت قاب چشــمان مرا

در جواب تشنگی شد عایدم شرمندگی

گر چـه دیدی با زبانت کام عطشــان مرا

مراسم سینه زنی و شبیه خوانی هیت عاشقان حضرت ابوالفضل ع بصورت دسته عزاداری   روز سه شنبه ساعت 7شب طبق سالهای گذشته بر گزار خواهد شد .التماس دعا

حضرت امام خمینی (قدس سره) در درس اخلاقشان فرمودند:

 تمام مدایح و گفتار اهل بیت (علیهم السلام) خصوصاً حضرت اباعبدالله (علیه السلام) در مورد

 حضرت علی اکبر (علیه السلام) حاکی از این است که اگر علی اکبر (علیه السلام) در کربلا به

 شهادت نمی رسید، خود، امام « مفترض الطاعه » می بود. (امامی که اطاعت او واجب است) .

 در این مختصر بهتر است به یک نمونه از کرامات ایشان بپردازیم:

فردی به نام حاج عبدعون، برادرش را که به مرض سختی دچار شده بود نزد حافظ الصحه،

 یکی از سه پزشک معروف کربلا می برد. پس از چند ماه معالجه سودی نمی کند و هر روز

 حال او بدتر می شود عبدعون نزد پزشک می رود و سخنان زشتی به او می گوید و خطاب می

 کند که:اسمت خیلی بزرگ است ولی از معالجه تو سودی ندیدیم. بعد بدون خداحافظی می رود.

 ولی بر خلاف انتظار از آن روز به بعد حال برادرش بهتر می شود و یک دفعه شفا می یابد.

 نزد حافظ الصحه می رود و عذر خواهی می کند.

طبیب می گوید: بنشین تا برایت بگویم. من بعد از سخنان تو خیلی دل شکسته شدم. ظهر،

 هنگام ادای نماز به حضرت علی اکبر (علیه السلام) متوسل شدم و عرض کردم ای نور چشم

 حسین (علیه السلام) تو را به حق پدرت قسم می دهم که شفای این مریض را از خدا بخواه.

 دیدی چگونه به من توهین کرد؟ بسیار گریه کردم. همان شب در خواب خدمت آقا علی اکبر

 (علیه السلام) شرف یاب شدم عرض ادب کردم و همان مطلب را تکرار کردم. فرمودند: من

 شفای آن مریض را از خدا خواستم و از هاتفی شنیدم که « این مریض مردنی است و تا نه

 روز دیگر می میرد ولی به برکت دعا و شفاعت شما خدا با شفای او سی سال به عمرش

 افزوده است و از همین ساعت او را شفا دادیم.» آن مرد سی سال دیگر عمر کرد و در هفتاد

 سالگی در گذشت.

 وصیت کرد پیکرش را پایین پای حضرت علی اکبر (علیه السلام) دفن کنن