ااینجانب حامد سیفی مسئول  وتاسیس کننده هیت با عضلمت عاشقان حضرت ابوالفضل ع شهر هیر می باشم که خدا را شاکرم که در جوانی نوکری حضرت سیدالشهدا ع نصیب بنده حقیر گردید.و امید واریم همه ما مورد عنایت اقا  حضرت صاحب الزمان باشیم

<sup>ما را تمام خلق شناسند با حسین
ما نوکریم و حضرت فرمانروا حسین

ناز طبیب و منت مرهم کجا کشی؟
وقتی که هست تربت پاکش دوا حسین

با هر طپش ز سینه ما می رسد به گوش
ای پادشاه تشنه لب کربلا حسین

منت خدای عزّوجل را که لحظه ای
ما را به حال خویش نکرده رها حسین

در روز حشر سینه زنان ناله می کنیم
شور و نشور می کند آنجا به پا حسین

نوکر کنار سفره ارباب دل خوش است
شکر خدا که گشته خریدار ما حسین

آری وصیّت همه ما همین بُوَد
بر روی قبر ما بنویسید یا حسین</sup>

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

آورده اند که: پدری با فرزند خویش که جوان بود، برای دزدی وارد باغی شدند. پدر به قصد چیدن میوه به بالای درختی رفت. فرزندش که جوان با معرفتی بود، صدا زد: پدر! بیا پایین، کسی ما را می بیند!

پدر وحشت کرد و فوراً از درخت پایین آمد. از پسرش پرسید: چه کسی مرا می دید؟!

جوان گفت: کسی از بالای سرت.

پدر نگاهی به بالا انداخت و چیزی ندید. جوان خداشناس گفت: منظورم پروردگار جهان است که ما فوق و محیط بر همه ماست. چگونه است که از نگاه کردن انسانی وحشت می کنی، اما از این که خدا در هر حال تو را می بیند، وحشت نمی کنی؟ این چه ایمانی است؟!

به نقل از: دنیای جوانان، نوشته محمدعلی کریمی نیا

می روی و می بری همراه خود جان مرا

صبـــر کن بابا ببیـن حــال پریشــان مرا

در پی ات اهل حرم آئینه و قرآن به دست

می بری بـا خود دل خیمـه نشـینان مرا

ای عصای پیری ام، داری هلالم می کنی

بعد تو دشـمن ببینـد حــال حیــران مرا

قبل رفتن اندکی پیش دو چشمم راه رو

پر کن از قد رســایت قاب چشــمان مرا

در جواب تشنگی شد عایدم شرمندگی

گر چـه دیدی با زبانت کام عطشــان مرا

چگونه روضه نخواند دلي كه تنها شد

چگونه راه رود آنكه قامتش تا شد

عصاي دست مني روي خاك افتادي

ز جاي خيز كه پير از غم تو بابا شد

چقدر پاي تو اي سَرو، خونِ دل خوردم

كه تا بزرگ‌ شدي قامت تو رعنا شد

به خيمه روضه ی غم ميكند به پا زينب

كه داغ اول اين دشت سهم ليلا شد

بلند تا به كنار تو يا علي گفتم

به نام فاطمه درخيمه‌ها چه غوغا شد

براي بوسه ي روي تو غبطه ها خوردم

عجب كه فرصت آن اينچنين مهيا شد

نگاه من به لب توست تا سخن گويي

ولي به جاي لبت زخم صورتت واشد

كنار پهلوي از نيزه‌ها شكسته ی تو

دوباره تازه در اين دشت داغ زهرا شد

دلم تنوره ی داغ است با لب خشكت

بريز آب بر اين آتشي كه برپا شد

ز تشنگي به حرم بسكه آب گفتي آه

ز شرم آه توخون ديده‌هاي سقا شد

هیت عاشقان حضرت ابوالفضل ع شهر هیر روز یکشنبه دوم اسفند ماه بمناسبت شب شهادت حضرت زهرا س مراسم عزاداری و سوگواری طبق سالهای گذشته در منزل کربلایی حامد سیفی  با حضور مداحان وشعرای اردبیل و با نوای حاج بهروز سیفی  برگزار خواهد شد

مراسم سینه زنی و شبیه خوانی هیت عاشقان حضرت ابوالفضل ع بصورت دسته عزاداری   روز سه شنبه ساعت 7شب طبق سالهای گذشته بر گزار خواهد شد .التماس دعا

مراسم"طشت گذاری"

نماد فراتی که از تشنه لبان کربلا، دریغ شد!

واقعه کربلا و بسته شدن فرات به روی امام حسین (ع) و یارانشان، و ایثارگری­ها سقای کربلا (حضرت ابوالفضل علیه السلام) برای رسانیدن آب به تشنگان، و حماسه­آفرینی آنانی که با لبانی تشنه، شهد شهادت را نوشیدند، به یقین، قداست و جایگاه والای آب را در فرهنگ شیعیان و به خصوص ایرانیان، که از دیرباز نیز از جایگاه خاص و معنوی برخورد بوده، عمق و وسعت بسیاری بخشیده است، تا بدانجا که انعکاس این امر را در جای-جای فرهنگ مردم و بخصوص در شکل_­گیری آداب و رسوم و آئین­ها شاهد هستیم  از جمله مراسمی که می توان در این زمینه، معرفی نمود، رسم "طشت گذاری" یا "طشت گردانی" است که منسوب به استان اردبیل و شهر هیر  به طور خاص و مردم آذربایجان به طور عام می­باشد. " در این آئین، طشت، نماد مشک سقای کربلا، نماد آب، نماد رود و نماد فراتی است که به روی حسین (ع) و یارانش بسته شد در فرهنگ عاشورا در توضیح بیشتر این سنت آمده: مراسم طشت گذاری، "مراسمی است سنتی که در عزاداری ایام عاشورا و عمدتا در شهرستان اردبیل و شهر هیر برگزار می‏شود وطشت­های آب را که رمزی از "فرات" می باشد در مساجد و حسینیه‏ها می‏آورند. این سنت به تاسی از اقدام سالار شهیدان و یادآور رفتار جوانمردانه امام حسین (ع) در مقابل سپاه حر می باشد که به روایتی آن حضرت ، در روز 27 ذیحجه‏، آب مشکها را در طشت­ها ریخته و تمام لشکر حُر و اسبان آنها را سیراب‏نمودند. ^"

این‏مراسم از سه روز مانده به محرم از روز 27ذیحجه به مدت سه روز طبق رسومات 500 ساله به نوبت. اول مسجد جامع و مسجد اصغریه -روز دوم مسجد حسینیه پایین و مسجد حسینیه بالا-و روز سوم یک روز مانده به اول ماه محرم که حال وهوای خاصی دارد و مهمترین مراسم طشت گذاری شهرستان اردبیل  در شهر هیر می باشدبا حضور اهالی حسینی شهر هیر و میهمانان که ازسراسر ایران اسلامی در این مراسم معنوی حضور می یابند توسط اعضایی   مسجد سینه زنان اکبریه .مسجد عباسیه و مسجد قاسمیه  اجرا می‏شود.که از روز اول بعد از صرف احسانات مردم حسینی شهر هیر  طشتها را بالای سرها می‏گیرند ،و به طرف رودخانه ای که در نزدیکی مسجد جامع واقع شده با دسته عزاداری وگفتن یا حسین و  وا حسین طشت ها پر اب میکنند .و مردم دست به طشت و آب آن می‏زنند و این آئین، نوعی بیعت با امام حسین‏«ع‏» ‏و حمایت از عباس‏«ع‏»است. مردم آب طشت ها را در شیشه‏هایی برای شفا و تبرک برمی‏دارند."اتماس دعا یا حسین مظلوم .

خواهم که بوسه ات زنم اما نمی شود
جایی برای بوسه که پیدا نمی شود

لب را به هم بزن و نفس زن که هیچ چیز
شیرین تر از شنیدن بابا نمی شود

این پیرمرد بی تو زمین گیر می شود
بی شانه ی تو مانده اگر پا نمی شود

هر عضو را که دیده ام از هم گشوده است
جز چشم تو که بر رخ من وا نمی شود

خشکم زده کنار تو و خنده هایشان
خواهم بلند گردم از این جا نمی شود

ای پاره پاره تن ز دل پاره پاره ام
گفتم بغل کنم بدنت را نمی شود

باید کفن به وسعت یک دشت آورم
در یک کفن که پیکر تو جا نمی شود

حجله گرفته پای تنت مادرم ببین
اشکم حریف گریه ی زهرا نمی شود    

شمع-ی-روخساریوی گل خئیمه‌ده یاندێر علی گئـت

منـی پــروانــه کیـمـی بـاشـه دوْلانـدێــر علـی گئـت

ایندی کی معجریمی غرق ائله‌دین گؤز یاشێنا

قلبیمین شیشه‌سینی باغلادۇن هیجران داشێنا

آت مژون اوْخلارێنێ، وۇرگێله قلبیم باشێنا

یارالێ سینه‌می آلقانا بوْیاندێر علی گئت